Stanisława Starostka
kapo | |
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data śmierci | |
Przebieg służby | |
Lata służby |
1942–1945 |
Stanowiska |
członek załogi Auschwitz-Birkenau, Bergen-Belsen |
Stanisława Starostka, znana też jako Stenia Staroska albo Stenia Starostka (ur. 1 maja 1917 w Tarnowie, zm. 10 maja 1946) – polska zbrodniarka wojenna[potrzebny przypis], kapo w obozach koncentracyjnych Auschwitz-Birkenau i Bergen-Belsen.
Była z zawodu księgową, pracowała również jako stenografistka. Po wybuchu II wojny światowej prawdopodobnie działała w polskim ruchu oporu. W styczniu 1940 została w związku ze swoją działalnością konspiracyjną aresztowana przez gestapo. W Krakowie została skazana przez hitlerowski sąd na karę śmierci, zamienioną później na dożywotnie więzienie. Skierowano ją w kwietniu 1942 do obozu Auschwitz-Birkenau jako więźniarkę (numer obozowy 6865). Ponieważ dobrze znała język niemiecki, została w sierpniu 1942 mianowana kapo w Auschwitz I. Pod koniec sierpnia 1942 została przeniesiona jako blokowa do podobozu: Auschwitz II – Birkenau. Zasłynęła tam jako kapo Stenia (kapo Steni, kapo Stania) i wsławiła się brutalnością zwłaszcza w stosunku do więźniarek z Ukrainy. Kiedy jedna z więźniarek powiedziała, „Za niedługo przyjdzie tu Stalin i wam wymierzy sprawiedliwość”, pobiła ją do nieprzytomności.
Starostka w stosunku do więźniarek polskich była również okrutna. Bicie i upodlenia były na porządku dziennym[1]. Były też okoliczności, które odciążały Starostkę. Według więźniarki Nowogrodzkiej miała ona uratować ok. 20 Polek, skierowanych do komory gazowej. Podkreślano również jej energię podczas wydawania jedzenia, gdy starała się o równy jej podział.
Starostka została przeniesiona następnie do obozu w Bergen-Belsen niedaleko Hanoweru (najprawdopodobniej dnia 4 lub 5 lutego 1945), gdzie objęła funkcję Lagerälteste (najwyższa funkcja w administracji obozu w hierarchii funkcji obsadzanych więźniarkami). Była postrachem obozów w Auschwitz i Bergen-Belsen. Uczestniczyła w selekcjach, choć najprawdopodobniej tylko pasywnie, ponieważ musiała spisywać numery obozowe ludzi wybranych na śmierć. Została aresztowana 15 kwietnia 1945 przez armię brytyjską. Podczas pierwszego procesu załogi Bergen-Belsen została skazana na 10 lat ciężkiego więzienia. Podczas tego procesu nosiła numer 48. Z tego czasu zachowało się jedno zdjęcie, zrobione przez żołnierzy armii brytyjskiej. 10 maja 1946 roku popełniła samobójstwo[2].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Samotna w Auschwitz. Wspomina Seweryna Podbioł [online], Przegląd, 5 lutego 2018 [dostęp 2023-05-20] (pol.).
- ↑ First Belsen Trial Stanisława/Stefania Staroska/Starostka/Starostki [online], Bergen-Belsen [dostęp 2018-04-09] (pol.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Personel Bergen-Belsen. tajchert.w.interia.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2004-06-24)].
- Załoga obozu Bergen-Belsen (ang.)
- Zbrodniarze nazistowscy osądzeni przez trybunały brytyjskie
- Polscy zbrodniarze wojenni
- Polacy i obywatele polscy skazani na śmierć przez Niemcy nazistowskie 1939–1945
- Więźniowie KL Auschwitz
- Więźniowie KL Bergen-Belsen
- Personel Bergen-Belsen
- Personel Auschwitz-Birkenau
- Więźniowie funkcyjni w obozach koncentracyjnych III Rzeszy
- Polscy samobójcy
- Ludzie urodzeni w Tarnowie
- Polscy księgowi
- Stenografowie
- Urodzeni w 1917
- Zmarli w 1946