Przejdź do zawartości

Stanisława Starostka

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Stanisława Starostka
Stenia Staroska
kapo kapo
Data i miejsce urodzenia

1 maja 1917
Tarnów

Data śmierci

10 maja 1946

Przebieg służby
Lata służby

1942–1945

Stanowiska

członek załogi Auschwitz-Birkenau, Bergen-Belsen

Stanisława Starostka, znana też jako Stenia Staroska albo Stenia Starostka (ur. 1 maja 1917 w Tarnowie, zm. 10 maja 1946) – polska zbrodniarka wojenna[potrzebny przypis], kapo w obozach koncentracyjnych Auschwitz-Birkenau i Bergen-Belsen.

Była z zawodu księgową, pracowała również jako stenografistka. Po wybuchu II wojny światowej prawdopodobnie działała w polskim ruchu oporu. W styczniu 1940 została w związku ze swoją działalnością konspiracyjną aresztowana przez gestapo. W Krakowie została skazana przez hitlerowski sąd na karę śmierci, zamienioną później na dożywotnie więzienie. Skierowano ją w kwietniu 1942 do obozu Auschwitz-Birkenau jako więźniarkę (numer obozowy 6865). Ponieważ dobrze znała język niemiecki, została w sierpniu 1942 mianowana kapo w Auschwitz I. Pod koniec sierpnia 1942 została przeniesiona jako blokowa do podobozu: Auschwitz II – Birkenau. Zasłynęła tam jako kapo Stenia (kapo Steni, kapo Stania) i wsławiła się brutalnością zwłaszcza w stosunku do więźniarek z Ukrainy. Kiedy jedna z więźniarek powiedziała, „Za niedługo przyjdzie tu Stalin i wam wymierzy sprawiedliwość”, pobiła ją do nieprzytomności.

Starostka w stosunku do więźniarek polskich była również okrutna. Bicie i upodlenia były na porządku dziennym[1]. Były też okoliczności, które odciążały Starostkę. Według więźniarki Nowogrodzkiej miała ona uratować ok. 20 Polek, skierowanych do komory gazowej. Podkreślano również jej energię podczas wydawania jedzenia, gdy starała się o równy jej podział.

Starostka została przeniesiona następnie do obozu w Bergen-Belsen niedaleko Hanoweru (najprawdopodobniej dnia 4 lub 5 lutego 1945), gdzie objęła funkcję Lagerälteste (najwyższa funkcja w administracji obozu w hierarchii funkcji obsadzanych więźniarkami). Była postrachem obozów w Auschwitz i Bergen-Belsen. Uczestniczyła w selekcjach, choć najprawdopodobniej tylko pasywnie, ponieważ musiała spisywać numery obozowe ludzi wybranych na śmierć. Została aresztowana 15 kwietnia 1945 przez armię brytyjską. Podczas pierwszego procesu załogi Bergen-Belsen została skazana na 10 lat ciężkiego więzienia. Podczas tego procesu nosiła numer 48. Z tego czasu zachowało się jedno zdjęcie, zrobione przez żołnierzy armii brytyjskiej. 10 maja 1946 roku popełniła samobójstwo[2].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Samotna w Auschwitz. Wspomina Seweryna Podbioł [online], Przegląd, 5 lutego 2018 [dostęp 2023-05-20] (pol.).
  2. First Belsen Trial Stanisława/Stefania Staroska/Starostka/Starostki [online], Bergen-Belsen [dostęp 2018-04-09] (pol.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]